Voor velen is indiceren een noodzakelijk kwaad. Dat indiceren niet meer aan de zorg- en hulpverleners wordt toevertrouwd en dat de uitbesteding aan het CIZ veel te veel geld kost is allemaal waar, maar geen reden om deze werkwijze niet naar onze eigen hand te gaan zetten. Waardoor bijvoorbeeld zorgzwaarte niet alleen bijdraagt aan bureaucratisering, maar ook aan de zorg zelf.
Onze eigen hand betekent hier het verbeteren van de zorg, de kwaliteit, de communicatie met de cliënt en inkomsten die passen bij de zorgbehoefte. Bij een goed indicatiebeleid staat de juiste zorgzwaarte voor iedere cliënt centraal en wordt er gezorgd voor een bijpassende thuiszorg- of ZZP-indicatie.
De winst van handig georganiseerd indiceren, mits goed verankerd in het primaire proces geeft kansen. Kansen waarvan vooral de cliënten en medewerkers gaan profiteren:
- De juiste indicatie betekent voor iedere cliënt de juiste zorgzwaarte;
- De evaluatie van de zorginzet, cliënttevredenheid is direct gekoppeld aan de update van de indicatie;
- Door actuele kennis van het indicatieaanvragen kan het CIZ de criteria voor het toekennen van de juiste indicatie herkennen (…en ja, dat B-formulier ondersteunt echt de toekenning van de complexe zorgzwaarte-aanvragen)
Neem nu de aanvraag van een ZZP 7 in de V&V. Een zorgzwaartepakket voor bewoners die naast een zware verpleeghuiszorg ook veel probleemgedrag vertonen. Veel verpleeghuizen geven aan dat zij moeilijke bewoners hebben, waarvoor de uren in een ZZP 5 niet toereikend zijn. De instelling zegt: Een aanvraag van een ZZP 7 lukt niet. Het CIZ kan de criteria in de aanvraag niet vinden en wijst daardoor de aanvraag af. Terwijl de cliënt objectief gezien in de praktijk voor deze zorgzwaarte 7 in aanmerking kan komen. Een impasse die door deskundigheid over ZZP en een goed gesprek met het CIZ in de regel toch echt op te lossen is.
Er zit niets anders op dan onze tegenzin te overwinnen en indicatie en zorgevaluatie tot levend onderdeel van het werk met cliënten te maken.
[nsu-form]
Geef een reactie